Orzeczenie rozwiązania małżeństwa jest możliwe przez Sąd po przeprowadzeniu postępowania i zweryfikowaniu czy zachodzą przesłanki pozytywne rozwodu i czy nie zachodzą przesłanki negatywne. Dopuszczalność rozwodu w sytuacji choroby małżonka jest uzależniona od konkretnego stanu faktycznego danej sprawy, w której rolą sądu jest ustalenie czy zachodzi negatywna przesłanka rozwodowa.
Jako Adwokat specjalizuję się w prawie cywilnym, w tym w prawie rodzinnym, jeśli masz zatem problemy rodzinne, chcesz się rozwieść, ale nie wiesz, czy Sąd wyrazi zgodę na rozwód, to serdecznie zapraszam do kontaktu: www.kancelariawach.pl Pomogę Ci uporządkować sprawy rodzinne oraz przeprowadzę Cię przez pełne postępowanie rozwodowe i pomogę uzyskać satysfakcjonujące dla Ciebie rozwiązanie.
Jakie są przesłanki rozwodu?
Przesłanką pozytywną rozwodu jest trwały i zupełny rozkład pożycia, jeśli taka sytuacja nastąpi, każdy z małżonków może żądać rozwiązania małżeństwa przez Sąd. Zupełny rozkład pożycia oznacza ustanie pomiędzy małżonkami więzi emocjonalnej, fizycznej i gospodarczej. Natomiast rozkład trwały oznacza tak długi i zaawansowany rozpad więzi łączących małżonków, że zachodzi brak możliwości powrotu małżonków do pożycia.
Jakie są negatywne przesłanki rozwodu?
Sąd w toku sprawy musi także ustalić czy nie zachodzą przesłanki negatywne.
Art. 56 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego stanowi, że mimo zupełnego i trwałego rozkładu pożycia rozwód nie jest dopuszczalny, jeżeli wskutek niego miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków albo jeżeli z innych względów orzeczenie rozwodu byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.
Rozwód nie jest również dopuszczalny, jeżeli żąda go małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia, chyba że drugi małżonek wyrazi zgodę na rozwód albo że odmowa jego zgody na rozwód jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.
We wskazanym wyżej art. 56 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego uregulowana została wyjątkowa sytuacja, kiedy żądanie rozwodu może zostać oddalone mimo wyrażenia zgody na rozwód przez małżonków, z uwagi na sprzeczność z zasadami współżycia społecznego. Taka sytuacja może zaistnieć właśnie w przypadku poważnej choroby jednego z małżonków. Zasady współżycia społecznego to określone wzorce postępowania, ustalone przez normy moralne lub obyczajowe.
Choroba jednego z małżonków.
Sąd Najwyższy w jednym z nowszych orzeczeń wskazał, że orzeczenie rozwodu może okazać się sprzeczne z zasadami współżycia społecznego zwłaszcza wówczas, gdy jedno z małżonków jest nieuleczalnie chore, wymaga pomocy i rozwód stanowi dla niego rażącą krzywdę. Jednakże, zdaniem Sądu Najwyższego, nie sposób uznać, aby orzeczeniu rozwodu stały na przeszkodzie zasady współżycia społecznego w sytuacji, gdy choroba małżonka została przez niego zawiniona np. wskutek uzależnienia lub lekkomyślnego zachowania.
W orzecznictwie podkreśla się, że obowiązek wzajemnej pomocy z art. 23 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego ma szczególne znaczenie w trudnych sytuacjach życiowych, w szczególności takich jak choroba. Wskazuje się, że porzucenie współmałżonka w ciężkiej chorobie, a zatem wtedy, gdy szczególnie potrzebuje on specjalnie troskliwej opieki i współczucia, z reguły spotyka się ze sprzeciwem moralnym ze strony społeczeństwa.
Orzecznictwo sądów rozróżnia jednak dwie sytuacja i wskazuje, że czym innym jest żądanie rozwodu, gdy małżonek jest chory fizycznie, a czym innym, gdy jest chory psychicznie.
Sąd Najwyższy zauważył, że przy chorobie fizycznej może być możliwość utrzymania więzi duchowej, istnieje także pełne odczucie skutków rozwodu ze strony chorego. Względy moralne przemawiają za udzieleniem choremu pomocy i wsparcia. Zgodzie ze wspominanym wyżej art. 23 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego małżonkowie są zobowiązani do wzajemnej pomocy, wierności i współdziałania dla dobra rodziny, szczególnie w chorobie.
Nieco inaczej sytuacja wygląda w przypadku choroby psychicznej, gdzie, zdaniem Sądu Najwyższego, nie zachodzi możliwość utrzymania więzi duchowej, a sam chory nie odczuwa w tak ciężki sposób skutków rozwodu. Sąd Najwyższy zauważył nadto, że obowiązek wspomniany w art. 23 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego może być wyłączony, jeśli zachowanie będące wynikiem choroby psychicznej małżonka uzasadnia zwolnienie z tego obowiązku drugiego małżonka.
Podsumowując należy wskazać, że choroba fizyczna małżonka, a także potrzeba udzielenia mu pomocy i opieki może przemawiać za odmową rozwiązania małżeństwa wobec uznania rozwodu za sprzeczny z zasadami współżycia społecznego. Natomiast choroba psychiczna nie stanowi przeszkody, aby sąd mógł rozwiązać małżeństwo, nie musi zostać uznana za negatywną przesłankę rozwodu, oczywiście przy zastosowaniu odpowiedniej argumentacji przez adwokata.
